Saltillo

dasdsa

KARGO

Kargo grubu ilk kurulduğunda içinde Selim Öztürk(gitar) ve Mehmet Şenol Şişli(bas gitar) bulunduğu ve solisti Deniz Aytekin olan 5 kişilik bir gruptu. 1996 yılında Selim Öztürk ve MŞŞ (Mehmet Şenol Şişli) hariç grubun diğer üyelerinin ayrılmasıyla beraber gruba Serkan Çeliköz, Koray Candemir ve Burak Karataş eklendi. Yeni kadroyla ilk albüm Yarına Ne Kaldı? 1996 yılında çıktı. Başta "Yüzleşme" olmak üzere "Son Defa" ve "Adımı Çağır" şarkılarının başarılı olduğu albüm içinde bulunan deneysel çalışmalarla da Türkçe rock müziğin piyasada yerini almasında büyük bir rol oynadı.

1997'de grubun ikinci albümü 'Sevmek Zor' yayınlandı. Albüm ilk klip parçası "Şairin Elinde" ile büyük kitlelere ulaştı. Şarkı farklı sözleri ve klibiyle ilgi çekmekteydi.

1998'de sözlerin hepsinin MŞŞ'ye ait olduğu Yalnızlık Mevsimi albümü yayınlandı.Grubun söz yazarı MŞŞ'nin 1999'da askerde olması nedeniyle grup çalışmalara bir süre onsuz devam etti ve 2000'de 'Sen Bir Meleksin' albümünü çıkardı. ''Sen Bir Meleksin" sonrası grup üyeleri Kargo adı altında çalışmalarına ara verdiler. Vokalist Koray, Sade adlı bir solo albüm çıkardı.

2003'te grup yeni çalışmalar için biraraya gelme kararı aldı ancak grubun söz yazarı MŞŞ, diğer grup elemanları tarafından gruba dahil edilmedi. Grup 4 kişiyle yoluna devam etmeyi seçti.

2004' te Ateş ve Su albümü ile geri döndüler. Albümün tek klibi "Ateş ve Su" şarkısına çekildi.

Grup 2005'te Yıldızların Altında adlı cover albümlerini yayınladı. (Bu albüme hiç bir zaman ısınamadım. Kargo'nun sounduna uygun olmayan, pop müzik sounduna kayan bir albümdü ve albümü kurtarmak için son çırpınışlardı ancak grup bir arada kalamadı.)

Grubun solisti Koray Candemir ve klavyecisi Serkan Çeliköz tarafından 2008'in aralık ayında yapılan açıklamada bu iki üyenin artık grupta yer almadığı ilan edilmiştir. Bu açıklamanın ardından grubun gitaristi ve kurucu üyelerinden biri olan Selim Öztürk tarafından Kargo'nun yeni bir solist ile çalışmalarına devam ettiği ve bas gitarist Mehmet Şenol Şişli'nin gruba uzun bir aradan sonra tekrar dahil olduğu ilan edilmiştir.

Her ne kadar birkaç kez ayrılıp yeniden birleşseler de her birleşmelerinden sonra çıkan albümleri çok güzel olan bu gruptan geriye artık pek kimse kalmadı. Kişilerin çoğu değişti ancak grubun ismi yine aynı kaldı. Bakalım bundan sonra Kargo grubu olarak yola çıkan bu yeni gruptan ne kadar başarılı çalışmalar çıkacak... Grubun tüm şarkıları ayrı bir tat veriyor insana ve hiç bıktırmıyor. Yıllar önce çıkan ilk albümü bile halen dinleyince ayrı bir huzur veriyor. Grubun yaptığı şarkıların alt yapısı da çok başarılıdır ve sözler de her zaman çok anlamlı olmuştur. Ben grubun dağılmasına ve yepyeni kişilerle devam etmesi fikrine pek alışamadım. Çünkü bu tadı bir daha alıp alamamaktan emin olamıyorum. Bu sebeple de eski albümlerle yetiniyorum. Çünkü o kadar başarılı şarkılar ki, dinlemekten sıkılıp yeni şeyler aramıyorum zaten... Koray Candemir' in ses tonu ve şarkı sözlerindeki anlam, ayrıca Mehmet Şenol Şişli' nin yazdığı şarkı sözleri, bir bassçı olarak başarısı, grubun ilk dikkat çeken özellikleridir. Kargo grubunun tüm başarılarında emeği büyük olan kişi Mehmet Şenol Şişli' dir.

Grubun en güzel şarkılarından Ayrılık Şarkısı, Kalamış Parkı, Yanımda Sen Olmayınca, Renklerin İçinde şarkılarını çok başarılı buluyorum. Kalamış Parkı şarkısında Şebnem Ferah ile yapılan düet ise şarkıya apayrı bir renk katmıştır.

Megadeth

Efsane isim, 12. albümleri olan Endgame ile tekrar hayranları karşısına çıktı.

Albüm Dialectic Chaos isimli enstrumantal parçayla başlıyor. gayet güzel sololar ve davul kombinasyonu ile de bitiyor. sonrasında dave'in sesini dinleyebiliyoruz artık.

Albümde -bence- öne çıkan parça 44 minutes. bir wake up dead, hangar 18 veya trust, olur mu ? bence oldu. gerek gitarlarla olsun gerekse vokal gayet hoş. özellikle nakarat kısmını çok beğendim. şarkıdaki süre gelen o sert ritmlerden sonra birden yumuşuyor gibi. firefight demesi zaten bitiriyor.

jeff waters ayar vere dursun, ezilenin yanındayız vesselam.
http://www.youtube.com/watch?v=XadnzskkNRs

Alice in Chains

aman allahım !

alice in chains geri mi döndü ? sorularına cevap niteliğinde bir albümle karşımızda abiler. black gives way to blue ile geri döndüler.

öncelikle muhteşem bir albüm olmuş. bir haftadır dinliyorum, bıkma belirtisi henüz yok. lesson learned ve acid bubble gerçekten bu albüm olmuş dedirtti. 

Şarkıların karamsarlığından mı bahsediyim yoksa gitar-vokal muhteşemliğinden mi karar veremedim. acid bubble mesela... şarkının içinde koybolmuşken, gayet güzel durağanlığında ilerlerken " lan, o da nesi ? " dedirtebiliyor. alice in chains farkı olsa gerek. dinleyip, görünüz.

take her out da ayrı bir güzellikte. girişten itibaren muhteşem riffler bizleri bekliyor. vokal aynı güzellikte devam etmekte.

davullar konusunda da bir kaç diyeceğim var. genelde 4/4 lük ritmlerle gitar ve vokalin arkasında kalmış. ama olması gerektiği gibi tabii ki. albümün ruh haline giden şekilde.